Vraag: wat doen een IJslandse jongen en een IJslands meisje op hun eerste date? Antwoord: via een app op hun smartphone nagaan in hoeverre ze met elkaar verwant zijn. Dat heb je als je in het dunst bevolkte land van Europa woont, waar de inwoners met hun voornaam in het telefoonboek staan. IJslanders hebben namelijk geen achternaam, maar gebruiken de voornaam van de vader, gevolgd door het achtervoegsel ‘son‘ voor een zoon en ‘dottir‘ voor een dochter.
IJsland is niet alleen op dit vlak uniek. Het is ook een borrelend – soms wel bruisend – land. Met eigenzinnige inwoners, sympathieke paardjes, geisirs, vulkaanuitbarstingen en gletsjers. Een land waar de natuur de scepter zwaait en de mens dit zonder morren accepteert.
Zaterdag 3 maart 2018
In 877 zou de Noorse Viking Anarson zich als eerste kolonist in de baai van Reykjavik gevestigd hebben. Omwille van de vreemde rookzuilen noemde hij de plek ‘Rookbaai’ (= Reykjavik). Tijdens onze rondrit op het schiereiland Reykjanes zien we meteen waarom. In Gunnuhver komt de stoom letterlijk uit de grond. De plek is vernoemd naar de heks Gunna. Gelukkig waart haar geest hier niet meer rond. We maken een ommetje door het binnenland.
Het Kleifarvatn-meer is een van de diepste meren van IJsland, jammergenoeg wordt het de laatste jaren steeds kleiner. De streek bestaat uit verschillende geothermische velden, zoals Seltún. De zwavelbronnen en pruttelende modderpoelen kleuren hier 50 tinten geel, rood, beige, bruin en zelfs groen. We komen al snel in Reykjavik, de minste vervuilde hoofdstad van de wereld. Het is een vat vol tegenstrijdigheden: ultramoderne constructies staan er broederlijk naast oudere golfplaten huizen.
Zondag 4 maart 2018
Vandaag staat in het teken van het Noorderlicht. In de voormiddag maken we een stadswandeling. Het ontwerp van de lutherse Hallgrimskirkja is geïnspireerd op de basaltzuilen die veel voorkomen in het IJslandse landschap. Deze grootste kerk van IJsland is hét symbool van de stad. We worden er verwelkomd door een kinderkoor. Hun frêle vertolking van ‘Hallelujah’ in het IJslands is ontroerend mooi. Het zonnetje schijnt en de sfeer zit er goed in.
We struinen door de winkelstraaten naar het ‘witte huis’ van IJsland, de woonst van de knappe vrouwelijke premier. Wat verder ligt het parlementsgebouw, het Alþingishúsið, goed voor 63 parlementszitjes. In het prestigieuze Hotel Borg, een Art Deco-gebouw uit 1930, voelt Björk zich thuis. Ze verblijft er af en toe in het torentje … Achter de hoek zien we het Tjörnin-meer met het moderne stadhuis. Een staaltje van gedurfde moderne architectuur, geflankeerd door eenden en zwanen.
De architectuur van het congres-en concertcentrum Harpa is nog gedurfder. Het futuristische gebouw is een caleidoscoop van 10.000 glasfacetten. Dankzij de getinte ramen van deze ‘honingraat’ geniet je op elk moment van de dag en nacht van een lichtspel. En dan is het tijd voor het Noorderlicht. In het Aurora-museum leren we alles over dit natuurverschijnsel. We krijgen er zelfs een minicursus over het fotograferen van het noorderlicht. Een goede voorbereiding op vanavond!
Wat is er zaliger dan gezellig te dobberen in het melkachtige water van de Blue Lagoon, in een lavalandschap? De blauwe kleur is het resultaat van de unieke combinatie van mineralen, parelwit silicium en blauwgroene microalgen. Het woord surrealistisch is hier op zijn plaats. De zon en de dampen zorgen voor een kleurrijk en mysterieus spektakel. En er wordt al eens een ‘maskertje’ gelegd. De (over)moedigen – vooral Japanners en Italianen – zorgen dat ze zichzelf in de stoom vereeuwigen op een unieke selfie.
’s Avonds is het eindelijk zo ver. Gewapend met fototoestellen, mutsen, sjaals en handschoenen gaan op zoek naar het Noorderlicht. De chauffeur brengt ons naar een klein kerkhof, vlakbij de zee. Al snel blijkt dat we niet de enigen zijn die de aurora borealis willen spotten. Een tiental andere bussen houden ook de wacht. Het is ijzig koud, de wind waait wild om zich heen. Zelfs ons statief heeft moeite om recht te blijven. Ons geduld wordt gelukkig beloond. Met het blote oog niet zo goed te zien, maar des te meer door de cameralens. Dit fascinerend natuurverschijnsel wordt vereeuwigd door onze huisfotograaf, Free Hasselman.
Maandag 5 maart 2018
Onze maandagse rit brengt ons door een schier eindeloos landschap naar het Nationale Park Pingvellir, sinds 1930 UNESCO werelderfgoed. Voor IJslanders is dit een heilige plek. In 930 werd hier door de Vikingen het eerste parlement ter wereld gesticht. Hier is echter ook een bijzonder geologische fenomeen: de kloof tussen de Euraziatische en de Amerikaanse plaat. Elk jaar wordt die 2 cm groter. Hieraan dankt IJsland zijn vulkanische activiteit. We wandelen door de kloof. Een mens zou zich voor minder ‘klein’ voelen.
Onze volgende stop is Geysir, de bekendste ‘springbron’ ter wereld. Deze bron gaf zijn naam aan alle geisers ter wereld, inclusief keuken- en badkamergeisertjes. Geysir zelf roert zich nog maar zelden, maar de naastgelegen Strokkur spuit nog elke 6 tot 8 minuten zo’n 10 tot 20 meter hoog. Een uniek schouwspel, ondanks de bittere koude! Enkele kilometers verder ligt de Gullfoss, een van IJslands mooiste watervallen. De rivier Hvítá valt hier 32 meter naar beneden. Gullfoss dankt zijn naam aan de regenboog die dikwijls te zien is (‘gouden waterval’). De wind heeft hier vrij spel … we worden bijna letterlijk en zeker figuurlijk weggeblazen door zoveel schoonheid.
Dinsdag 6 maart 2018
Het landschap van Zuid-IJsland is er een van immense ijskappen, uitgestrekte spoelzand-vlakten en lavavelden. Langs de kustlijn vind je loodrechte kliffen, talloze watervallen, gletsjers, zwarte lavastranden en perfect gevormde basaltzuilen. Seljalandsfoss is een van de bekendste watervallen van IJsland en onlangs door ‘Take a Trip’ verkozen tot een van de 8 mooiste watervallen ter wereld. Je kan in de zomer achter de waterval wandelen, maar vandaag is dat onmogelijk. Gelukkig is ook de voorkant adembenemend mooi …
De beroemde en beruchte Eyjafjallajökull (Eyja voor de vrienden) ligt vlakbij. In april 2010 zette deze vulkaan IJsland op de wereldkaart. Een marketingcampagne avant-la-lettre, die voor een immense stroom toeristen zorgde. Het is dus eigenlijk ook wel dankzij de Eyja dat IJsland uit de diepe financiële crisis geraakte. Vandaag ligt de vulkaan er vredig en besneeuwd bij. Minder vredig is de zich steil omlaag stortende Skógafoss. 60 m is dan ook niet niets. Je kan 527 trappen beklimmen tot aan het observatieplatform.
De Myrdalsgletsjer komt stilaan in zicht. Het is de op drie na grootste ijskap van IJsland. De hoogste toppen bereiken een hoogte tot 1.493 meter en de totale oppervlakte bedroeg in 1980 nog 595 km². Onder zijn ijskap ligt de vulkaan Katla. Zijn laatste uitbarsting dateert van 1918. Er zijn nieuwe uitbarstingen voorspeld. Maar vandaag houdt de Katla zich – gelukkig voor ons – gedeisd. We rijden naar de gletsjertong van de Solheimajökull voor een korte, fascinerende wandeling.
Er komt nog meer schoonheid. Dyrhólaey is een kaap van 120 m hoog en het zuidelijkste puntje van IJsland. Het is een beschermd natuurgebied met steile kliffen. In de zomer is het hier een drukte van jewelste. Tienduizenden papegaaiduikers zorgen op deze wondermooie plek voor het nageslacht. Wij rijden wat verder door. Vanop het zwarte strand hebben we een mooi zicht op de basaltkliffen, het geliefde broedterrein van talrijke vogelkolonies, zoals de Noordse sterns.
De grillige ‘Reynisdrangur’ steken als zwarte vingers dreigend uit de zee. Voorzichtigheid geboden! Ook het dorpje Vik is spectaculair gelegen. De hoge deining van de noordelijke Atlantische Oceaan botst hier op de landmassa, wat voor een uitbundig golvenspektakel zorgt. De melancholische sfeer wordt versterkt door de meedogenloos beukende wind. Vik staat als het enige niet-tropische strand in de top-10 van het Amerikaanse tijdschrift Islands met de mooiste stranden ter wereld. Soms hebben de Amerikanen een goede smaak!
Woensdag 7 maart 2018
Vandaag rijden we langs de westkust. De weg naar Akranes is een van de gevaarlijkste van het land. Soms krijg je hier de volle laag van de zware stormen vanaf de Atlantische Oceaan. Auto’s worden omvergeblazen door de brute kracht van de wind. Gelukkig is dat vandaag niet het geval. Het groene, golvende landschap rond de Borgarfjördur is adembenemend mooi.
Onze eerste stop is de Hraunfossar, die bestaat uit een 900 m lange reeks watervalletjes die in de rivier Hvitá tuimelen. Kraakhelder water dat door het poreuse lavagesteente gefilterd wordt. Een zegen voor het oog en voor het hart! Op een steenworp afstand ligt Barnafoss, wat letterlijk ‘waterval van het kind’. Ooit zijn hier twee kinderen van de naburige boerderij van de brug gevallen en verdronken. De wanhopige moeder heeft toen een deel van de brug verwoest om te voorkomen dat er nog meer ongelukken zouden gebeuren.
Hoog tijd voor wat avontuur. Dat vinden we aan de Grábrók, een krater van bijna 3000 jaar oud en 170 meter hoog. De beklimming loont meer dan de moeite. Boven heb je een uitzicht van 360° over de omgeving. Het pad en de trappen liggen er vandaag spekglad bij. Gelukkig heeft Helga, onze chauffeur, spijkerschoenen voor ons bij. Mits ‘teamwork’ geraken we veilig boven én beneden.
’s Avonds wacht er ons in Reykjavik Restaurant een visbuffet. Een heerlijke avond om een prachtige reis af te sluiten. De warme afscheidswoorden doen deugd.
