Veel meer dan een godvergeten dorp in de omgeving van Hastière lijkt Miavoye niet. Het is anderhalve straat groot en er wonen amper honderd mensen. Je bent er zo voorbij. Ware het niet dat Paul van Ostaijen er is overleden. De dichter kwam er in sanatorium Le Vallon herstellen van tuberculose. Het mocht niet baten. In de nacht van 17 op 18 maart 1928 overleed hij op tweeëndertigjarige leeftijd. Hij werd begraven op het kerkhof van het dorp. Veel tijd om te rusten had hij niet. Vier jaar later werd zijn stoffelijk overschot opgegraven en overgebracht naar het Schoonselhof in Antwerpen. In 2014 is er een boek verschenen met als titel ‘Miavoye. Op bedevaart naar Paul van Ostaijen’. Koen Peeters, Pascal Verbeken, Pieter Holvoet-Hanssen en Koen Broucke brengen een liefdesverklaring aan de dichter, alias ’Zot Polleke’. Vandaag de dag ligt niemand in het ingeslapen gehucht nog wakker van ‘Zot Polleke’. Zelf geniet ik er vooral van de natuur en de licht golvende, schier eindeloze landschappen. Groen in de zomer en wit in de winter…
